به درخواست مربی‌ام، مربی شدم

از دیدن مسابقات کاراته که از شبکه‌های تلویزیون پخش می‌شد، لذت می‌برد. دوست داشت یکی از قهرمانان این رشته شود. سال‌۱۳۷۷ زمانی‌که مقطع اول راهنمایی را با موفقیت پشت سر گذاشت تصمیم گرفت در کلاس‌‏های ورزشی تابستان شرکت کند و در نهایت وارد کلاس کاراته شد.

به تشخیص مربی‌اش او استعداد بی‌نظیری در این رشته داشت به همین دلیل از‌‌ همان سال کارته را به‌صورت حرفه‌ای دنبال کرد و مقام‌های بسیاری را به دست آورد و به مسابقات جهانی دعوت شد اما به دلیل هزینه بالای مسابقات تا‌کنون نتوانسته است در هیچ‏کدام از آن‏ها شرکت کند.

مطلب مرتبط علی امیری ۶ هزار کاراته‌کار تربیت کرده است

مقام‌های اول انفرادی و تیمی را کسب کرده‌ام

طاهره باقری ساکن محله طلاب مشهد، سال‌۱۳۶۵ به دنیا آمد، دو خواهرش در رشته‌های ورزشی ایروبیک، یوگا و کنگ‌فو فعالیت می‌کردند. او نیز به دلیل علاقه‌اش به رشته کاراته و تشویق پدرش به سمت ورزش کشیده شد و اکنون حدود ۱۴‌سال است که زندگی خود را با ورزش وفق داده و افتخاراتی را نیز کسب کرده است. از جمله مقام‌ها و افتخاراتی که ورزشکار محله ما تا‌کنون کسب کرده می‌توان به نفر اول کاتای انفرادی و اول تا سومی مسابقات تیمی در چندین مسابقات کشوری اشاره کرد.

پدرم مشوق اصلی من بود

باقری به درخواست مربی خود زهرا بانژاد از سال‌۸۵ مربیگری را نیز در پیش گرفت تا تجربیاتش را در اختیار دیگران قرار دهد. او در این سال‌ها نیز به عنوان بهترین مربی اخلاق و ورزشکار نمونه معرفی شده است که پدرش را مشوق اصلی‏اش در این راه می‌داند‌.

شاگردانم مقام‌های کشوری دارند

ورزشکار موفق و با‌اخلاق محله ما ۱۰‌سال است که در محله طلاب و محله ایثار در باشگاه شهید عباسعلی باقری، شاگردانی را در رده سنی نونهالان، نوجوانان و بزرگسالان پرورش داده است. او در رابطه با هنرجویان خود می‌گوید: شاگردانم با پشتکاری که دارند در سه رده در مسابقات لیگ سوم و در مسابقات کشوری مقام‌های اول تا سومی را از آن خود کرده‌اند.

شاگردانم در مسابقات کشوری مقام‌های اول تا سومی را از آن خود کرده‌اند

هدفم، آموزش اخلاق است

مرام ورزشی باقری زبان‏زد کسانی است که او را می‏شناسند. ورزش، او را که بسیار خجالتی بود به فردی اجتماعی تبدیل کرد و اکنون از نظر اخلاق وی را به جایی رسانده که شاگردانش سعی می‌کنند از نظر اخلاقی پا جای پای او بگذارند و نیز اینکه بانوی موفق ورزشکار ما بسیاری از بانوان و دختران هم محله‌ای خودش را به سمت ورزش کشانده است. او می‌گوید: هدفم در ورزش این است که بهترین مربی اخلاق بشوم و به شاگردانم نیز آموزش اخلاق بدهم.

این مربی با‌اخلاق غیر از ورزش‏‌کردن وقتش را به یادگیری و انجام برخی کارها مانند آرایشگری نیز اختصاص می‌دهد و دو سال است که به آموزشگاه آرایشگری می‌رود تا علاوه بر یک ورزشکار با‌تجربه، هنرمند موفقی نیز بشود.‌

سال اول گریه می‏‌کردیم

باقری خاطرات زیادی از دوران فعالیت ورزشی‌اش دارد. او به سال ۱۳۸۱ زمانی که قرار بود با اعضای تیم در نخستین مسابقات کشوری شرکت کند برمی‏گردد و می‌گوید: آن سال، چون نخستین تجربه شرکت در مسابقات را داشتیم و با نحوه برگزاری آشنا نبودیم بعد از پایان مسابقه و شکست در آن گریه می‌کردیم و این در حالی بود که تیم ما دوم شده بود و ما از آن بی‌خبر بودیم.

هزینه‌های بالا و کمبود امکانات مانع پیشرفت است

ورزشکار محله ما هنرجویانی از نقاط مختلف شهر دارد. او استعداد ورزشکاران منطقه ما و محله طلاب را بی‌نظیر می‌داند اما هزینه‌های بالای ورزشی، درآمد پایین خانواده‌ها و از همه مهم‌تر کمبود امکانات ورزشی در این منطقه را مانعی برای پیشرفت جوانان و ورزشکاران این محدوده عنوان می‏کند که نیازمند توجه مسئولان است. باقری در پایان از حمایت‌های پدر و مادرش و راهنمایی‌های کاظم محمدی، معصومه باقری، مریم بانژاد تشکر و قدر دانی می‌کند. 

* این گزارش یکشنبه، ۲۷ اسفند ۹۱ در شماره ۴۷ شهرآرامحله منطقه ۴ چاپ شده است.